ถ้วยโบราณ ไลเคอร์กัสนี้ถูกสร้างขึ้นมาจากกระจกและอินทผลัม ถ้วยนี้มีคุณสมบัติพิเศษคือสามารถที่จะเปลี่ยนสีเองได้ โดยเปลี่ยนจากที่มีสีเขียว (เมื่อได้รับแสงสว่างจากทางด้านนอก) กลายเป็นมีสีแดง (เมื่อให้แสงสว่างจากทางด้านใน) จากการศึกษาของนักวิทยาศาสตร์โดยใช้กล้องจุลทรรศนือิเล๊คตรอนแบบส่องผ่าน (transmission electron microscope) ทำให้ทราบสาเหตุของการเปลี่ยนสีได้นี้ว่า ถ้วยโบราณนี้มีการบรรจุอนุภาคนาโนของธาตุทองคำและธาตุเงินอยู่ภายในเนื้อถ้วยเต็มไปหมด ซึ่งส่วนประกอบโครงสร้างของวัตถุที่เป็นอนุภาคที่มีขนาดในระดับนาโนนี้ ทำให้ถ้วยแสดงคุณสมบัติที่พิเศษแตกต่างออกไป (ก็คือสามารถมองเห็นการเปลี่ยนแปลงสีได้)
เครื่องปั้นดินเผาที่ใช้ผลึกนาโนเป็นส่วนผสมในการสร้างขึ้นมา
งานฝีมือเกี่ยวกับเครื่องปั้นดินเผาที่มีสีสันต่างๆ ในช่วงศตวรรษที่ 15 ถึงศตวรรษที่ 16 นั้น เป็นยุคต้นของเครื่องปั้นดินเผาที่ใช้วิทยาศาสตร์ระดับนาโนเข้ามาเกี่ยวข้องในกระบวนการผลิต อย่างเช่น งานเซรามิกเดอรูตา เป็นเครื่องปั้นดินเผาที่มีลักษณะเป็นสีที่สุกใส มันวาว คล้ายกับเป็น โลหะขัดให้ขึ้นเงา ซึ่งในสมัยนั้นมีการผลิตขึ้นมาใช้กันอย่างแพร่หลายทั่วทั้งทวีปยุโรป และจากการศึกษาพบว่าความมันเงาที่เป็นสีแดงและสีทองของเนื้อผิวเซรามิกนี้นั้น เป็นผลที่เกิดขึ้นมาจากอนุภาคนาโนของธาตุทองแดงและธาตุเงินที่มีขนาดของอนุภาคอยู่ในช่วงระหว่าง 5 - 100 นาโนเมตรที่ถูกใช้ผสมอยู่ภายในเนื้อเซรามิก และอนุภาคระดับนาโนเหล่านั้นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เซรามิกเดอรูตาเกิดคุณสมบัตินี้ได้ โดยที่มันจะทำให้เกิดการกระเจิงของแสงเมื่อมีแสงมาตกกระทบกับพื้นผิวเซรามิก และทำให้แสงที่สะท้อนออกไปนั้นมีหลายความยาวคลื่นแตกต่างกัน จึงทำให้เซรามิกนี้มีคุณลักษณะมันวาวคล้ายโลหะและมีสีสันสุกใส
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น